Biebrzański Park Narodowy - w trosce o bagna

Co łączy motyle Szczerbówki ksieni i biebrzańskie łosie?

Szczerbówka ksieni, lub inaczej szczerbówka wierzbówka (łac. Scoliopteryx libatrix), należąca do nadrodziny sówek Noctuoidea to jedyny w Polsce przedstawiciel rodzaju Scoliopteryx. Wśród nocnych motyli wyróżnia ją z pewnością zamiłowanie do zimowania w jaskniach, a przy ich braku w innych podziemnych schronieniach, takich jak piwnice czy schrony. Dorosłe owady zajmują kąty na ścianach czy sufitach, tworząc często grupki razem z innymi gatunkami motyli, jak rusałki pawik czy pokrzywnik. Wtedy też najłatwiej jest je dostrzec. 
Szczerbówki ksieni to motyle średniej wielkości (rozpiętość skrzydeł 4-5 cm), o głęboko wyszczerbionych brzegach pierwszej pary skrzydeł, stąd nazwa gatunku. Są one jasnobrunatne z rdzawymi plamami oraz białymi przepaskami dzielonymi ciemną linią. Żywią się nektarem kwiatowym i sokami z opadłych owoców. Zielone gąsienice żerują od maja do września na czubkach pędów wierzb i topoli, budując oprzędy między ich liśćmi. Pod koniec rozwoju tworzą kokon, w którym następuje przepoczwarczenie. W stan diapauzy, aby przetrwać zimowe warunki, zapadają dorosłe osobniki drugiego pokolenia, co wiosną zapewnia im szybsze rozpoczęcie cyklu rozwojowego. 
Według badań prowadzonych w Biebrzańskim Parku Narodowym ok. 57% diety łosia stanowi wierzba, szczególnie szara (D.P.J. Kuijper, 2016). Szczerbówka ksieni również gustuje w wierzbie, jest ona rośliną żywicielską jej gąsienic. 

Tekst i zdjęcia: Jaustyna Pińkowska (BbPN)

Na podstawie:
1. J. Nowacki, J. Buszko, Atlas Motyli Polski, Część 4 Sówki, Grupa Image, 2019, Str. 58-59.
2. D.P.J. Kuijper, K. Devriendt, M. Bormans, R.Van Diggelen, Do moose redistribute nutrients in low-productive fen systems?, Agriculture, Ecosystems & Environment, Volume 234, 2016, Pages 40-47, ISSN 0167-8809, https://doi.org/10.1016/j.agee.2016.04.032.