Biebrzański Park Narodowy - w trosce o bagna

Na biebrzańskich szlakach w maju najgwarniej. „Będą ćwierkać, świstać, kwilić, pitpilitać i pimpilić…” – obiecujemy w parkowych folderkach. Rzeczywiście ptaki to magnes przyciągający nad Biebrzę miłośników przyrody.

Stosunkowo wcześnie zakwitły tej wiosny obuwiki. Motyle niepylaki też się pośpieszyły w tym roku.

Na temat zwalczania wścieklizny u lisów czy innych dzikich psowatych powiedziano już wiele. Chciałbym podzielić się kilkoma moimi wieloletnimi przemyśleniami o zwalczaniu tej choroby w Parku.

20 kwietnia 2018 r. grupa Junior Ranger z Gimnazjum w Goniądzu pod opieką Pani Irminy Sosnowskiej i przedstawicieli Parku uczestniczyła w monitoringu sasanki otwartej.

Praca w terenie pozwala na częstsze obserwacje fauny występującej w BbPN. Oprócz regularnych spotkań gatunków typowych dla doliny Biebrzy czasem udaje się nam napotkać także gatunki pojawiające się na terenie Parku bardzo rzadko lub wręcz wyjątkowo. Takim przypadkiem jest niedawna obserwacja sowy jarzębatej, gościa z północy kontynentu.

W maju ubiegłego roku do ośrodka rehabilitacji zwierząt w BbPN trafił osierocony kilkudniowy łoszak. Chcielibyśmy przedstawić Państwu jak wyglądała jego droga do powrotu na wolność...

Ciepła wiosna przyszła bezpośrednio po „wielkanocnej zimie”. O tej porze roku w przyrodzie zaczyna się wiele zmieniać. Przedwiośnie jakie występowało dawniej było w tym roku niezauważalne.

Surowa zima była ciężkim czasem dla naszej zwierzyny. Zamarznięte w tym roku bagna, zalane już jesienią wysoką  wodą nie dostarczały dostatecznej strawy dla roślinożerców

Starsze pary kruków kręcą się dłuższy czas w jednym miejscu, w pobliżu założyły w końcu lutego gniazdo. Młodsze pary zrobią to nieco później. Teraz, w marcowe poranki widać akrobatyczne zaloty w powietrzu.