Biebrzański Park Narodowy - w trosce o bagna

Na biebrzańskich łąkach zrobiło się cicho i sentymentalnie. I choć wciąż w wielu miejscach dominuje zieleń to pojawiają się już pierwsze oznaki nadchodzących zmian…Tak, tak – lato przemija wraz upiornymi gzami i komarami. Nastaje pora porannych mgieł, pajęczyn i przymrozków. Na szczęście kwitnie jeszcze sporo gatunków roślin.

 

Na dzisiejsze spotkanie wybrałem roślinę bardzo pospolitą, obecną na większości podmokłych łąk, szuwarów i turzycowisk, brzegów rzek i starorzeczy. O tej porze roku przybiera szczególnie piękne barwy purpury i karminu. Takiego koloru ma kwiaty, a już za kilka dni zaczerwienią się także jej liście i łodyga – szczególnie po pierwszych przymrozkach. Czy wiadomo już o czym będzie mowa?

 

Tym gatunkiem jest krwawnica pospolita (Lythrum salicaria). Jest okazałą rośliną (jej wysokość dochodzi do 1.5m), byliną z rodziny krwawnicowatych (Lythraceae). Występuje w całej Europie i prawie w całej azjatyckiej części kontynentu.

I nie było by w tym nic specjalnego, gdyby nie fakt, że jest jednym z najbardziej ekspansywnych i inwazyjnych gatunków roślin na kuli ziemskiej.

 

Zawleczona została do Peru, Tasmanii, Australii, Kanady i USA. W Stanach Zjednoczonych krwawnica uważana jest za jedną z bardziej agresywnych roślin inwazyjnych! Z Europy przywieźli ją na początku XIX wieku osadnicy. Najpierw trafiła na teren Nowej Anglii. Obecnie występuje na całym obszarze USA z wyjątkiem Florydy! Tak więc My Europejczycy mamy także swój wkład w kształtowaniu krajobrazów roślinnych Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej.

 

Piszę o tym specjalnie, ponieważ większość z Nas jest przekonana, że tzw. całe zło w rozumieniu inwazji obcych gatunków na kontynencie europejskim pochodzi z Ameryki Północnej – a tu proszę my także jesteśmy w stanie podrzucić komuś „żuka z Colorado”.

 

Młodym wyjaśniam, że ten ostatni termin funkcjonował w latach PRL i miał być propagandowym dowodem na złośliwość amerykańskich imperialistów. Mieli oni z „wiadomych powodów” specjalnie podrzucić żuka czyli stonkę ziemniaczaną na ziemniaczane pola komunistycznej Polski…

 

Tekst i zdjęcia: Cezary Werpachowski, <cezarbot@cksr.ac.bialystok.pl>