Biebrzański Park Narodowy - w trosce o bagna

Dlaczego na terenie Parku można spotkać sprzęt mechaniczny niszczący roślinność i płoszący zwierzęta?

Tereny nieleśne stanowią 43% Parku. Od pokoleń były one ekstensywnie użytkowane przez miejscową ludność i w takich warunkach ukształtowało się bogactwo gatunkowe Doliny Biebrzy. Na przełomie XX i XXI wieku wielu gospodarzy porzuciło koszenie łąk, a te zaczęły zarastać krzewami i drzewami. Z zarastających łąk zniknęły ptaki siewkowe, ściśle związane z terenami otwartymi, takie jak np. kulik wielki, rycyk, dubelt czy batalion.

Zarzucenie użytkowania na gruntach, na których jest to nieopłacalne, np. z powodu utrudnionego dojazdu czy występowania okresowych zalewów, przyczynia się do zaniku wielu rzadkich roślin i siedlisk lęgowych ptaków związanych z terenami nieleśnymi. Dlatego też na terenach należących do Biebrzańskiego Parku Narodowego prowadzone są działania, których celem jest zapewnienie gatunkom fauny i flory związanym z terenami otwartymi miejsc, gdzie mogą w dalszym ciągu żyć i się rozmnażać. Temu właśnie służy ochrona czynna, czyli zabiegi koszenia, ekstensywny wypas a niekiedy również redukcja drzew i krzewów.

Opracowanie: zespół ds. dzierżaw