Biebrzański Park Narodowy - w trosce o bagna

Czy nie wystarczy, że dookoła Parku jest dużo użytkowanych łąk? Najdziksze tereny Parku mogłyby pozostać wolne od działalności rolniczej.

Oprócz zaprzestania koszenia na części gruntów, kolejnym niekorzystnym zjawiskiem jest intensyfikacja użytkowania łąk, wiążąca się m.in. z przeorywaniem, podsiewaniem oraz stosowaniem dużych dawek nawozów. Utrzymywana w ten sposób łąka pozwala na zebranie kilku pokosów w ciągu roku, ale wśród wysianych traw brak rzadkich roślin, różnorodnych owadów, nie jest to też odpowiednie siedlisko lęgowe dla ptaków, których gniazda są niszczone przez pracujący sprzęt. Jak wspomniano wyżej, na gruntach Biebrzańskiego Parku Narodowego prowadzi się działania, których celem jest zapewnienie rzadkim gatunkom związanym z terenami otwartymi optymalnych miejsc do życia. Temu właśnie służy koszenie niezgodne z zasadami gospodarki rolniczej nastawionej na duży plon: jednokrotnie w ciągu roku, w późnych terminach (najczęściej od sierpnia do listopada), bez prowadzenia dodatkowych zabiegów agrotechnicznych. 

Opracowanie: zespół ds. dzierżaw