Biebrzański Park Narodowy - w trosce o bagna

Młode dzikich zwierząt - czy na pewno potrzebują naszej pomocy?

W kwietniu do ośrodka rehabilitacji zwierząt w Biebrzańskim Parku Narodowym trafiły dwa młode zające, zabrane ze środowiska naturalnego, prawdopodobnie odebrane matce. Niestety, każdego roku do ośrodka trafiają podloty ptaków, młode sarny, jelenie, łosie, dziki i zające. Zwierzęta są zabierane przez ludzi przekonanych, że pomagają osieroconym maluchom. Ale czy na pewno?

Co zrobić, gdy znajdziemy młode zwierzę? Jak pomóc, żeby nie zaszkodzić?

Młode wielu gatunków ssaków w pierwszych tygodniach życia nie podążają za matką. Pozostają dobrze ukryte przed drapieżnikami w wysokiej trawie lub gęstych zaroślach. Nie oznacza to jednak, że są pozostawione same sobie. Matki przychodzą głównie w czasie karmienia, żeby nie wabić niepotrzebnie drapieżników. Maluchy są bowiem dla drapieżników niemal niewidoczne, mają barwy ochronne, nie wydzielają zapachu i zlewają się z otoczeniem. Niestety nie dla wszystkich drapieżników… Ludzie znajdując samotnie leżące w trawie młode porywają je, myśląc, że są opuszczone i zginą. Niejednokrotnie matka obserwuje zdarzenie z oddali, ale boi się zareagować.

Dlatego jeżeli zobaczymy młode zwierzę natychmiast oddalmy się od tego miejsca i pozostawmy je w spokoju. Nie czekajmy przy maluchu na jego rodziców, ponieważ większość dzikich zwierząt boi się ludzi i nie podejdzie tak długo jak będziemy przy nim stali. Nawet „niewinne” pogłaskanie zwierzęcia może być przyczyną tragedii, ponieważ pozostawiony zapach może zwabić drapieżnika. Może się również tak zdarzyć, że matka czując obcy zapach porzuci swoje młode.

Starsze pisklęta ptaków zwane podlotami opuszczają gniazdo nie mając jeszcze do końca ukształtowanych piór, więc nie są zdolne do lotu. Pozostają jednak w okolicy gniazda siedząc na gałęziach drzew i krzewów pod stałą opieką rodziców. Rodzice nie tylko dostarczają im pokarm, ale też pokazują jak żerować i przetrwać w środowisku naturalnym. Czasem podlotom zdarzy się spaść na ziemię nie robiąc sobie krzywdy. Człowiek znajdując na ziemi ptaka, który nie odlatuje ale ucieka podlatując, myśli, że zwierzę jest ranne i potrzebuje pomocy. Nic bardziej mylnego!

Jeżeli znajdziemy ptaka, który jest ruchliwy i energiczny należy zostawić go w miejscu znalezienia. Jeśli jest to miejsce uczęszczane przez psy lub koty, możemy spróbować posadzić go na najbliższej gałęzi. W przypadku ptaków rodzice nie wyczują zapachu człowieka, ponieważ rozpoznają pisklęta za pomocą wzroku i słuchu.

W takim razie kiedy powinniśmy zabrać młode zwierzę i udzielić mu pomocy?

Wyłącznie wtedy, kiedy widzimy, że jest ranne, wyraźnie osłabione i wyziębione lub mamy pewność, że jego rodzice nie żyją (np. zginęli w wypadku komunikacyjnym). W przypadku wątpliwości możemy skontaktować się z Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska, ośrodkiem rehabilitacji zwierząt lub inną instytucją zajmującą się niesieniem pomocy dzikim zwierzętom. Otrzymamy wówczas rzetelne informacje i wskazówki dotyczące dalszego postępowania. Jeżeli nasza pomoc okaże się konieczna, warto zapoznać się z treścią artykułu: Co zrobić, gdy znajdziemy ptaka potrzebującego pomocy? Miejmy na uwadze, że każde dzikie zwierzę, któremu pomagamy wymaga szczególnej troski i należy jak najszybciej przekazać je do specjalistycznego ośrodka.

Pamiętajmy! Dzikie zwierzęta wydarte naturze, mają nikłe szanse na przeżycie i powrót do środowiska naturalnego. Nikt nie zajmie się nimi tak dobrze jak rodzice.

Zapraszamy również do zapoznania się z artykułem: "Co zrobić, gdy znajdziemy ptaka potrzebującego pomocy"

• autor: Agnieszka Tylkowska, zamieściła: Beata Głębocka, data: 2017-05-11