Biebrzański Park Narodowy - w trosce o bagna

Kiedy zaczyna się prawdziwa wiosna?

Oznaki wiosny bywają dla każdego inne… Wszystko zależy od spojrzenia. Dla ornitologa wiosna zaczyna się czym innym niż dla teriologa, herpetolog z kolei wiosnę spostrzega jeszcze inaczej… płazy potrafią w końcu zaskoczyć  A co z entomologiem? Jeśli przyjrzeć się problemowi szczegółowo, to owady są zmiennocieplne, więc powinien być taki moment, w którym zapadają w zimowe odrętwienie (diapauzę). Nie latają, nie łażą, nie wpadają na człowieka znienacka, nie kąsają, po prostu ich nie ma. Tak, jest taki moment, ale znowuż jak się dobrze przyjrzeć to nie za długi… Chrząszcze mogą być aktywne aż do silnych przymrozków. Larwy powszechnie występujących omomiłków (takie zamszowe, milusie, dwucentymetrowe stworzonka) urządzają przemarsze do miejsc przepoczwarczenia nawet po pierwszych opadach śniegu. Na śniegu, przy ładnej pogodzie, też często znajdzie się jakieś dwuskrzydłe - podobne do komarów lub „chudych” muszek. Nie mówiąc już o wodzie, gdzie przez całą zimę owady i skorupiaki uciekają by nie zostać pożartymi.

Dla mnie osobiście entomologiczna wiosna zaczyna się migracją mniejszych i większych stworzeń pomiędzy zbiornikami wodnymi, dotyczy to szczególnie chrząszczy. Wystarczy kilka lutowych lub marcowych cieplejszych dni i już lecą. Ważne żeby być pierwszym, gdzieś w nowopowstałym zbiorniku, zasiedlić, rozmnożyć się, opanować i rozpanoszyć. Dlatego warto rozgrzać trochę ciało pracą mięśni i lecieć na nowe terytoria – tak zapewne myśli niejeden pływak żółtobrzeżek. Dalekowzroczność nie jest ich mocną stroną, każda płaska, niezarośnięta powierzchnia wydaje się być powierzchnią wody. Ewolucja nie powiedziała im iż betonowy plac parkingowy to nie to samo… Dlatego pomóżmy czasem wodnemu chrząszczowi, który nieporadnie gramoli się po parkingu, inaczej zostanie rozdeptany lub rozjechany. W tym roku pierwszego żółtobrzeżka obserwowałem na stacji benzynowej gdzieś koło Ostrowi Mazowieckiej 14 lutego. Teraz w większych ilościach są już obecne wszędzie w pobliżu wody. „Największe” Dystiscidae w Polsce to 7 gatunków z rodzaju Dytiscus i 1 z rodzaju Cybister).

Tekst i zdjęcie: Bogdan Browarski BbPN

• autor: PT