Biebrzański Park Narodowy - w trosce o bagna

Pionierzy biebrzańskich amorów

 Zima na przełomie roku 2018/2019 była wyjątkowo łagodna. Niski poziom wód gruntowych nie sprzyjał tworzeniu się licznych rozlewisk bagiennych. Temperatura ostatnich dni zimowych i przedwiośnia oscylowała w granicach 0⁰C , więc ryby wczesnego tarła, w szczególności szczupak, zagubiły się w poczuciu czasu igraszek miłosnych.

Okres ochronny szczupaka przypada od 1 stycznia do 30 kwietnia. W tym roku, z miesięcznym wyprzedzeniem, drapieżniki biebrzańskich wód poszukiwały dogodnych tarlisk. Szczególnie zagubiony poczuł się szczupak, gdyż lody spłynęły już na początku roku i dorodne sztuki tarlaków ekspresowo przystąpiły do poszukiwania partnerek gotowych na przedłużenie gatunku. Rozpoczęcie tarła tej ryby przypada zawsze w czasie kwitnienia podbiału i rozpoczynania lotów tokowych słonek.

Zagrożeń ze strony kłusowników jest obecnie coraz mniej, gdyż odchodzą do lamusa ci, którzy mają ‘’głęboko zakorzenioną tradycję’’ połowu ryb na tarliskach. Służby Parku dbają o to, by ujście rzeki Biebrzy do rzeki Narwi w okresie wędrówki tarlaków nie było odgrodzone stalową siatką.

Jednak realnym i ciągłym zagrożeniem jest fakt szybkiego obniżania się poziomu wody w rzece, co powoduje szybkie spłynięcie wód z rozlewisk i w rezultacie wysychanie ikry. Podczas tarła zdarza się, że zazwyczaj dużo większa samica potrafi zjeść partnera od miłosnych igraszek.

Po każdym tarle, spora ilość ikry zostaje zjedzona przez ptactwo wodne i inne ryby, ponieważ ikra jest ich wielkim przysmakiem.

 Na koniec trzeba pamiętać, że okres ochronny szczupaka trwa cztery miesiące i kończy się pierwszego maja.

Tekst: Henryk Hiero – starszy strażnik w O.O. Basen Środkowy Południe BbPN

• autor: PT