Biebrzański Park Narodowy - w trosce o bagna

Parkowe Urodziny

9 września Biebrzański Park Narodowy obchodzi urodziny. Mija 27 lat od jego powołania.

Jak powstał? W czyich głowach narodziły się myśli, by ochronić Błota Biebrzańskie?

Choć Biebrzański Park Narodowy jest jednym z najmłodszych parków narodowych w Polsce, to historia ochrony przyrody Bagien Biebrzańskich jest dość długa. W 1921 r. powstaje ścisły rezerwat przyrody „Grzędy”, a w 1925 „Czerwone Bagno”. Na szczęście powojenne plany rządowe melioracji i osuszenia doliny Biebrzy w myśl hasła „Było błoto – będzie złoto”, nie doszły do skutku. W latach 60. pojawiają się nad Biebrzą ornitolodzy i torfoznawcy z Uniwersytetu Wrocławskiego, m.in. prof. Stanisław Tołpa, dr Andrzej Dyrcz oraz dr Adam Pałczyński, prowadząc badania. Oni pierwsi zaczęli mówić o potrzebie jak najszybszej ochrony doliny Biebrzy i utworzeniu Biebrzańskiego Parku Natury. Wobec ciągłej wizji osuszenia bagien na wielkie kombinaty rolnicze, w ochronę przyrody mocno zaangażowały się lokalne grupy społeczne. W latach 1977 – 1983 odbywają się czterokrotnie Sejmiki Biebrzańskie organizowane przez Zarząd Oddziału PTTK w Grajewie. Wysiłki zmierzające do zachowania Bagien Biebrzańskich uwieńczone zostały powołaniem 31 marca 1989 r. Biebrzańskiego Parku Krajobrazowego. Obejmował on dolny i środkowy fragment doliny Biebrzy o powierzchni ok. 45 tys. ha. Pracownicy Parku Krajobrazowego, naukowcy z WWF i szczególnie Profesor Pałczyński spotykali się z mieszkańcami doliny Biebrzy. Przychylność samorządów 14 gmin, na terenie których zaprojektowano park narodowy, była zielonym światłem, by 9 września 1993 r. rozporządzeniem Rady Ministrów powołano Biebrzański Park Narodowy.

Tekst: Ewa Wiatr, BbPN

Zdjęcia: Archiwum BbPN