Biebrzański Park Narodowy - w trosce o bagna

Połowa grudnia, a tu nie widać zimy! Sezon ogórkowy… Postanowiłem zatem zmienić nieznacznie formę tzw. "newsów" przyrodniczych i od czasu do czasu wrzucać coś niekoniecznie ściśle związanego z przyrodą.

 

Dzisiaj zatem o potędze zaklętej w kilkuset tonach stali. Wbrew powszechnemu przekonaniu, że na tym kwiaty nie rosną – można tam je jednak znaleźć! A więc jednak trochę o przyrodzie.

 

Będzie o mostach spinających brzegi Biebrzy. Swoją drogą ciekaw jestem, czy ktoś policzył już ile tych mostów mamy? Mi wyszło aż 15! Poczynając od mostu w Bobrze Wielkiej (koło ruin młyna wodnego), a kończąc na nie istniejącym już moście na tzw. „palach” koło Sośni. 12 z nich to mosty drogowe, a reszta, czyli 3 to konstrukcje ze stali po których mkną żelazne rumaki.

 

A zatem do dzieła. Mosty kolejowe w Osowcu. Są dwa: mniejszy (niższy) i większy (wyższy). Ten ostatni jest stosunkowo młody i nie wiedzieć dlaczego nigdy po nim nie jeździły pociągi. Zatem przejdźmy do tego drugiego. Powstał na początku roku 1958, czyli ma dopiero 53 latka!

Jest to bardzo ciekawa konstrukcja. Wyprodukowali ją Brytyjczycy, a do Polski trafiła w ramach pomocy obszarom wyzwolonym w Europie oraz Azji po zakończeniu II wojny światowej. Był to znany wszystkim starszym rodakom tzw. program UNRRA (United Nations Relief and Rehabilitation Administration).

 

 

 

Źródłem tych bardzo ciekawych informacji jest pan inż. Jerzy Wiensko, który 53 lata temu kierował montażem mostu. Jest on także autorem archiwalnych fotografii.

 

Tekst: cezary werpachowski <cezarbot@cksr.ac.bialystok.pl>