Biebrzański Park Narodowy - w trosce o bagna

Co tak zgrzypi w wierzbie?

W czerwcu i lipcu na napływach korzeniowych obumierających wierzb lub na pniakach z odroślami można spotkać największego chrząszcza z rodziny kózkowatych występujących w Biebrzańskim Parku Narodowym - zgrzypika twardokrywka- Lamia textor. To prawdziwa gratka dla miłośników przyrody. Niegdyś liczny wraz z ubywaniem lasów łęgowych i regulacją rzek występuje już nielicznie i tylko lokalnie. Chrząszcz ma długość  12-32 mm. Pojawiają się pod koniec maja zgryzając łyko, korę , rzadziej liście wierzby. Samica składa jaja w szpary kory w odziomkowej części pnia. Wylęgłe larwy żerują początkowo w łyku, następnie w wewnętrznych warstwach kory i powierzchniowych drewna wygryzając podłużne chodniki , w których zimują. W następnym roku wchodzą w drewno, żerując tam i ponownie zimując. Latem następnego roku następuje przepoczwarczenie , a młode chrząszcze zimują w ściółce obok pnia drzewa. Cykl rozwojowy trwa trzy lata.

Tekst i zdjęcia J. Rolnik – konserwator Obrębu Ochronnego Basenu Środkowego Południe BbPN

• autor: PT