Przepisy dotyczące usuwanie drzew i krzewów z terenów nieleśnych reguluje ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody. Na usunięcie drzew z obszaru objętego ochroną krajobrazową położonego w granicach parku narodowego wymagane jest uzyskanie zgody w formie decyzji. Zezwolenie wydawane jest w uzgodnieniu z dyrektorem parku narodowego. Dyrektor Parku zajmuje stanowisko w sprawie wycinki w terminie nie dłuższym niż 60 dni od otrzymania wniosku. Poniżej uproszczony schemat procedury uzyskania decyzji na wycinkę drzew lub krzewów.
Najważniejszym aktem prawnym regulującym kwestie zagospodarowania przestrzennego w Polsce jest ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003 roku. Dokumentem kształtującymi politykę przestrzenną na terenie gminy jest studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, będący aktem prawa miejscowego, stanowi podstawę planowania przestrzennego w gminie. Ustalenia planu miejscowego określające przeznaczenie, warunki zagospodarowania i zabudowy terenu, a także rozmieszczenie inwestycji celu publicznego, kształtują sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. Z punktu widzenia inwestora plan miejscowy stanowi najważniejszy dokument decydujący o tym, czy planowane przez niego zamierzenie, np. budowa domu, jest możliwe do zrealizowania i w jakich warunkach. Jednak według danych zebranych przez Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN z 2017 roku w Polsce miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego pokrywają jedynie 18,8% powierzchni Polski.